Jose Luis ehorztetxe bateko langileak Alemaniara emigratu nahi du mekanikari on bihurtzeko. Andregaia Amadeoren alaba da, borrero profesionala. Honek intimitatean harrapatzen ditu eta ezkontzera behartzen ditu. Ezkonberriek baliabide ekonomikorik ez dutenez erretiratzear dagoen Amadeok Jose Luis konbentzitu nahi du plaza eska dezan, eta horrek etxebizitza bat izateko eskubidea emango lioke. Aitaginarrebaren proposamena onartu du azkenean Jose Luisek, inoiz ez dela aurkeztuko lanbide hori egiteko aukera uste osoa izanik.
Hainbat inkestaren eta kritikari askoren ahotsaren arabera, hau da inoiz izan den Espainiako zinemaren filmik onena. Rafael Azconak argumentuan izandako esku-hartze erabakigarriak gidoi modelista lortu zuen, ez bakarrik eraikuntzari dagokionez, baita haren edukiari dagokionez ere, beste batzuetan baino garrantzitsuagoa. Bestalde, estilo tremendista, umore beltza, gogortu egin da, eta filma , heriotza-zigorraren aurkako alegatua izateaz gain, batez ere, gizaki garaikideak gizarte-gertaerei nola amore ematen dien erakusten duen testigantza da. Kasu honetan, gertaera horien ondorioz, protagonistak “legezko hilketa” egiten du, begiespenik gabe.
Manuel Hidalgok, El último austrohúngaro liburuaren egilekideak, Luis Garcia Berlangarekin izandako elkarrizketak aurkeztuko ditu. Lan hori Nafarroako Liburutegian izango da, 18:00ak baino lehen.
El verdugo (Espainia-Italia, 1963)
Zuzendaria: Luis Garcia Berlanga
Gidoia: Rafael Azcona, Luis Garcia Berlanga, Ennio Flaiano
Argazkilaritza: Tonino Delli Colli ( Z/B)
Musika: Miguel Asins Arbó
Interpreteak: José Isbert, Nino Manfredi, Emma Penella, José Luis López Vázquez, Angel Álvarez, María Luisa Ponte, María Isbert, Julia Caba Alba, Guido Alberti, Erasmo Pascual, Xandas Bolas, José Orjas.
Hizkuntza: jatorrizko bertsioa gazteleraz
Iraupena: 87 m