Diario para mis hijos

Berrogeiko hamarkadaren amaiera, Juli gazte umezurtza Budapestera itzuli da aitona-amonekin, urte batzuk emigratu ondoren. Izeba Magdak hartu ditu, espetxe bateko buru den komunista sutsuak. Nerabe enderakaitza erraitzeko ahaleginak egin arren, hark ez du izebaren arauen arabera bizi nahi. Desagertutako aitaren arrastoen bila hasi da, KGBk atxilotu baitu. Magdaren lagun batek , Janos, bakarrik ematen dio laguntza.

Mészárosen proiektu intimo eta monumentalena kutsu autobiografikoen trilogia bat da nerabezaroari buruzko kontakizun honekin hasten dena. Protagonistari gertatzen zaion bezala, zuzendariaren aita, László Mészáros eskultorea, 1938an atxilotu eta exekutatu zuten . Errealizadoreak 1999an baino ez zuen ezagutuko ikerketa luze baten ondoren. Ama beste seme bat erditzerakoan hil egin zen, eta Mészáros neskatoa umezurtz geratu zen oso gazte, eta umezurztegi baten ondoren , adopziozko ama autoritario batekin hazi zen. Horrek asko markatzen du bere lana.

Errealizadoreak bere bizitzaz hitz egiten duen elkarrizketa gutxi batzuetan aitortu du  Miklós Jancsó zuzendariarekin edo Jan Nowickirekin ezkondu zenean, atzera begiratuz, agian aita gogorarazten zioten gizonezkoen irudi seguruen bila zebilela. Bistan da bere aitarenganako maitasuna , ia idolatria . Hainbat flashbacketan, Julik aitari gogorarazi dio nahita nahasten dela Janosen figurarekin, erreferentzia moral moduko bat harentzat. Bi paperak Nowickik interpretatuko ditu. Trilogia horren alderdi nabarmenenetako bat atal estetikoa da. Jancsórekin izandako semea, Nyika, izango da lan horren arduraduna. Amarekin egindako film hau zinemako lehen lana izan zen. Gaur , Hungariako zinemaren industriako argazki-zuzendari ezaguna da.  

1984: Canneseko  Jaialdia: epaimahaiaren sari nagusia