Cortometrajes de Adela Medrano

Arrazoi bat baino gehiago dago Adela Medrano (Bartzelona, 1935) zinemagilearen izena inork ez ezagutzeko. Frankismoaren amaierako film labur dokumentalaren barruan bere ibilbidea garatu zuen emakume bati buruz ari gara. Hau akademiak eta historiografiak urteetan zehar genero txikitzat sailkatutako eremua da. Horri gehitu behar diogu Carlos Saura bee lehen senarraren bizitzan orri-oinean ohar huts bihurtu izana. Lotura hori Aragoiko zinemagilearen karreraren hastapenetan eta abiatzean  sortu zen, eta, beraz, bere senarraren arrakastapean lurperatu zuten.

 

1969an dibortziatu ondoren, Medrano Luis Enrique Toránek sortutako Cinecorto ekoiztetxeko plantillan sartu zen. Bertan, bee zenbait kideren ekoizpenak muntatzeaz arduratu zen, eta, filmatzeko teknikak menderatuta, bera hasi zen ekoiztetxera iristen ziren enkargu industrialak eta publizitatekoak zuzentzen. Bere lanak Zinema Industrialaren Lehiaketa Nazionalaren hurrengo edizioetan sarituak izan ziren. Lortu zituen errekonozimendu ugarien artean, 1972ko Zinema Industrialeko Lehiaketan Lehen Saria lortu zuela nabarmendu dezakegu …hala da! ( Luis Enrique Torán eta Adela Medrano, 1972), ondoren, Lehen Saria eskuratu zuen Las calidades de la vida  (Adela Medrano, 1974) lanagatik, Lehen Saria ere eman zioten Esculturas para un paisaje (1975) eta Radio Zaragoza Saria irabazi zuen Arte de agricultura (Luis Enrique Torán, 1976). Zinemagileak arlo horretan izan zuen arrakastaren ondorioz, Conseil de Federations Industrielles d’Europe erakundeak antolatutako Internationel du Film Industriel XIII. Jaialdiko presidentea ere izan zen.

 

Medranok, errealizadore gisa aritzeaz gain , karrera akademikoa izan zuen. Bere lizentziatura-memoria dokumentalgile ingelesei  eskaini zien, berak dokumentalari eskaintzeko inspiratu zuten zinemagileei. Ondoren, ikerketa hori Un modelo  de información cinematográfica: el documental inglés  izeneko liburuan argitaratuko zen. Era berean, Informazio Zientzietan doktoratu zen lehen emakumea izan zen Espainian, 1983an, La enseñanza universitaria de la realización cinematográfica en la Universidad Complutense, doktore-tesiaren defentsarekin. Bertan, irakasle karrera egin zuen 1972tik, Errealizazioaren Teoria eta Teknikako irakasle, unibertsitate-zentro horren lehen promozioan parte hartu ondoren.