Silence of Reason y Ôte-toi de mon soleil

Silence of Reason (2023) 

Ikerketa performatibo moduan egindako auzitegiko ikus-entzunezko saiakera, Jugoslavia ohirako Nazioarteko Zigor Auzitegiaren lehen kasuari buruzkoa. Bertan ezarri ziren zigorretan, bortxaketa tortura modutzat hartu zen, eta esklabotza sexuala, gizateriaren aurkako krimentzat.

Epaimahaikideen adierazpena:

Forma zinematografiko aparta eta soila emateagatik erabilera judizialeko auzitegi ebidentzia bati, lehen aldiz hartzen duena bortxaketa delitua tortura modutzat eta sexu esklabotza, gizateriaren aurkako krimentzat. Azalera ateratzen du tokiko indarkeriazko geografia bat, ikuspegi unibertsaletik ere ikus daitekeena, eta ezinbestean ekartzen gaitu orainera eta Ukrainakoa eta Gazakoa bezalako egungo gerretara.

Ôte-toi de mon soleil (2023) 

Josephek urteak daramatza hirian bueltaka, bere gurditxoarekin tonaka paper eta mota guztietako objektuak biltzen. Modu honetan, bere etxean labirinto kaotiko bat sortu du. Erudizio handiko gizona da. Etxea antolatzen lagunduko diot.

Epaimahaikideen adierazpena:

Ôte-toi de mon soleil’ filmak erakusten du elkarrekiko ikaskuntza prozesu eskuzabal eta konprometitu bat Messaline zuzendariaren eta Joseph protagonistaren artean, non ordenak eta desordenak oreka puntu berezi eta preziatu bat aurkitzen duten, bai bizitzaren ikuspegitik bai ikuspegi zinematografikotik. Pelikulak gogorarazten digu mekanismo mental batzuek indarkerian dutela jatorria, sistemikoa ere baden indarkeria, edertasuna dagoela pentsamendu konplexu dibergentean, elkar zaintzea alor politikoaren eremu bat dela eta guztiok, funtsean, behar bera dugula: hots, maitatzea eta maitatuak izatea.