Zinzindurrunkarratz

Bide ahaztua, kamera zaharra eta Paolo izeneko astoa. Hiru elementu horiek osatzen dute Zinzindurrunkarratz, beste garai bateko memoria baten ibilbide poetikoa, eta haren zatiak baino ez dira geratzen. Oskar Alegria, bere super-8az hornitua, aitona-amonek Artazuko mendietan (Nafarroa) egin zituzten bidezidorretara itzultzen da, jada existitzen ez den mundu baten oihartzunak erregistratzera. Irudi mutuak eta soinu itsuak oinarri hartuta, filmak egunkari moduan eraikia eta izenburua haize arin baten (zinzin), erortzen den harri baten (durrundurrun) eta tximista batek kolpatutako gailur baten (kurruzkarratz) euskarazko ahoskera onomatopeikoari erreferentzia egiten diona, zubiak egiten ditu Jonas Mekasen filmografiarekin eta ikusleari zinemagintzan oraindik asmatzeko asko dagoela  gogorarazteko gai den nortasun paregabea erakusten du.

 

Iruñean jaiotako zinegile, programatzaile eta zinema irakaslea da Oskar Alegría. 2013 eta 2016 artean Nafarroako Punto de Vista jaialdiko zuzendari artistikoa izan zen. 2012an bere lehen zuzendaritza lana aurkeztu zuen: Emak Bakia baita filma. Lan hori Buenos Aires (BAFICI), Edinburgo, Telluride,  Donostia eta Shanghaiko nazioarteko jaialdietan aukeratu zuten, besteak beste, eta 17 sari irabazi zituen. Bere bigarren film luzeak, Zumirikik (2019), nazioarteko estreinaldia izan zuen Venezuelako Mostrako  Orizzonti sailean eta ez-fikziozko film onenaren saria irabazi zuen Sevillako Zinemaldiko Nueva Olas atalean. Zinzindurrunkarratz (2023) Tellurideko Jaialdian estreinatu zen.

 

Aurkezpena eta elkarrizketa Oskar Alegriarekin.