1945. urtearen bigarren erdia. Berlingo aurrietan, zenbait protagonista iragan zitala gainditzen, bizimoduak berreraikitzen eta aurrera egiten ahalegintzen dira, bakoitza ahal duen moduan. Arima hautsiak dira hiri hondatuan. Mertens kirurgialari depresiboak alkoholean bilatzen du babesa gerraren hondamendiek eragindako amesgaiztoak arintzeko. Susanne Wallner gaztea ezagutzen du, eta emakumea ere asko sufritzen ari den arren, bizitzeko gogoak dituela transmititu nahi dio kirurgialariari. Orduan, kasualitatez, antzinako kapitainarekin, gerran nagusi izan zuenarekin bat egiten du. Hiltzaileak gure artean daudela ohartzen da.
Filma zinema germaniarreko gertaera historikoa da, Bigarren Mundu Gerraren ostean egindako lehenengo ekoizpen zinematografiko alemana izan baitzen. Berlinen aurrietan grabatuta dago, sobietar administrazio militarraren tutoretzapean, eta ikusleengan inpaktua eragiten du, “dekoratuen” errealismoarengatik eta argazki bikainengatik. Etsipenaren, erruaren, justiziaren eta oportunismoaren konplexutasunera egindako hurbilketa da. Zuzendariak ez du gogoeta egiten Alemaniako oraintsuko historiari buruz bakarrik, baita iraganari buruz ere; izan ere, Staudtek aktore moduan parte hartu zuen Jud Süß (Veit Harlans, 1940) film propagandistiko nazian. Hala ere, nazionalsozialistek haren film bat debekatu zuten (Der Mann, dem man den Namen stahl, 1944).