1992. urtea Amerikaren aurkikuntzaren V. mendeurreneko ospakizun handien urtea izan zen. José Luis Cuerdak data historiko hori gogoratu nahi izan zuen, baina, hori bai, bere modura, balentria haren mitifikazio heroikotik ahalik eta gehien urrunduz eta bi pertsona maltzurren eta txerrikume baten istorio gazi-gozoa kontatuz. Emaitza komedia dibertigarri bat izan zen, La marrana, lurraren arrasetik idatzia. Ekintza, hain zuzen, 1492ko udan abiatzen da. Bartolomé Gutiérrez (Alfredo Landa), Tunisian sarrazenoen gatibu egon zena, Extremadurara itzultzen da. Goseak dagoen gizagaixoak duen desiorik handiena berriro ere txerria jan ahal izatea da, gogokoen duen ahogozagarria. Gizon gazte batekin (Antonio Resines) egiten du topo, Granadako jazarpenetik ihesi datorrena, eta Portugalera iritsi nahian dabilena benetako urdanga batekin, bidean lapurtutako txerri eme eder eta desiragarria. Bi barrabas horiek beren patuak elkartzen dituzte, elkar engainatzen dute, lagun egiten dira biziraun ahal izateko; hau da, zuzendariaren arabera, “gizadiaren zorigaitzerako indarrean jarraitzen duen istorioa da, pobreek bizitzarekin aurrera jarraitzeko bizitzari ilusio handia jarri behar baitiote”.
Maiatzaren 9an, Alfredo Landaren heriotzako bigarren urteurrena izango da. Aktore hori gogoratzen jarraituko dugu Aktore onenaren Goya Saria eman zion filma proiektatuz.